Weten we van gekkigheid nog wat normaal is?

Op donderdag 6 februari kwamen we weer samen op de CO3 campus in Terneuzen voor een inspirerende bijeenkomst van de Werkplaats Inclusief. Het was een dag vol inzichten, discussies en creatieve werkvormen.

In de ochtend nam Bert Wienen ons mee in een aantal boeiende thema’s. Eén daarvan was inclusief aannamebeleid. Hij pleitte ervoor om bij een kennismakingsgesprek meerdere teamleden te betrekken. Zo laat je als school zien: “We nemen uw kind als team op.”

Ook bespraken we de overgang van ouderbetrokkenheid naar ouderverbondenheid. Hoe zorg je ervoor dat ouders niet alleen met school, maar ook met elkaar in gesprek gaan? Een mooi voorbeeld: laat ouders op een ouderavond samen het ‘ouderavondspel’ spelen.

’s Middags konden deelnemers kiezen uit zes workshops. Enkele deelnemers van de studiereis naar Graz deelden zes principes die hen daar inspireerden. Dit leidde tot boeiende gesprekken, zoals:

💡 “Verwijzen hoeft niet. Geen enkele ouder wil dat ook. Dus waarom doen we het nog?”
💡 “Wat als een kind zijn eigen TLV-dossier zou lezen… zou het dan een fijne dag hebben?”

Creativiteit kwam ook aan bod. In de workshop “Steeds opnieuw vormgeven aan inclusief onderwijs” gingen deelnemers los met verf op een linnendoek. Centraal bij de workshops stonden de vragen: “Wat voor gevoel roept dit op?” en “Wat is er dan nodig?”

Bert Wienen sloot de dag af met zijn lezing: “Weten we van gekkigheid nog wat normaal is?”. Hij liet ons nadenken over de essentie van een pedagogische relatie: niet “Wat heeft een kind nodig?”, maar “Wie heeft het kind nodig?”. Een mooie boodschap om samen aan een inclusieve toekomst te bouwen!

Mooi om te zien dat er zoveel professionals uit onderwijs, opvang en gemeenten aanwezig waren. Op naar de volgende inspirerende bijeenkomst!